Effaith gadarnhaol bwrsariaethau ar brofiad myfyrwyr — Thomas Hill

Mae Thomas Hill (Cyfrifeg a Chyllid 2022-) wedi derbyn bwrsariaeth myfyrwyr Sylfaen ICAEW. Mae hyn wedi ei alluogi i ganolbwyntio ar ei astudiaethau tra hefyd yn gwneud amser i ymweld â’i gartref a gofalu am ei dad. Yn y cyfrif hwn, mae Thomas yn dweud wrthym am dyfu i fyny yn y Rhondda, a sut mae bwrsariaethau fel hyn wedi helpu nid yn unig ef, ond nifer o fyfyrwyr eraill ym Mhrifysgol Caerdydd sydd angen cymorth ariannol ychwanegol.

Cefais fy ngeni yng Nghymoedd y Rhondda, nid nepell o Gaerdydd. Mae’r bobl yn groesawgar ac nid yw’r teimlad cymunedol yn debyg i ddim arall. Rhoddodd fy amser yno bersbectif cyflawn o fywyd i mi a gwelais frwydrau nad oeddwn yn credu eu bod yn dal i fod yn bresennol ym Mhrydain fodern oherwydd cyd-destun economaidd-gymdeithasol yr hen drefi glofaol hyn. Rhoddodd fy rhieni y fagwraeth orau bosibl i mi – er gwaethaf ein hincwm isel a pharlys fy nhad.

Pan wnes i ddarganfod fy mod i’n dod i Brifysgol Caerdydd, bu fy nheulu yn llawn cyffro a chefnogaeth. Maent bob amser wedi cymryd safiad cadarn gydag addysg ac wedi pwysleisio ei bwysigrwydd, felly roeddent yn falch o’r newyddion. Rwy’n ffodus bod gen i deulu a fyddai’n gefnogol i bron unrhyw benderfyniad rwy’n ei wneud, ac mae hynny’n rhywbeth sydd mor bwysig i mi. Roeddent yn arbennig o falch fy mod wedi penderfynu aros yn lleol, gan y gallent fy nghefnogi’n haws.

Mae niwed yr argyfwng costau byw ac effaith chwyddiant ar fyfyrwyr sy’n cael trafferth gyda’u cyllid personol yn glir. Er fy mod yn derbyn benthyciadau myfyrwyr i helpu i dalu costau rhent, bwyd a thrafnidiaeth, nid yw hynny’n golygu nad yw cronfeydd wedi bod yn dynn chwaith. Mae gen i ymrwymiadau gofalu ychwanegol ar gyfer fy nhad sy’n dioddef o ddolur pwysau, a achosir gan Spina Bifida, cyflwr asgwrn cefn sy’n golygu ei fod wedi cael ei barlysu o’r canol i lawr ers ei eni.

Mae hyn yn golygu fy mod yn treulio llawer o amser gartref, yn rhoi’r gorau i fy mhenwythnosau a gwahanol ddyddiau’r wythnos i helpu i gefnogi fy mam sydd ag anawsterau ei hun. O ganlyniad mae’n rhaid i mi wario mwy o arian ar drafnidiaeth ac mae hefyd yn ei gwneud hi’n anoddach i mi weithio gan fod gen i lai o amser a llai o hyblygrwydd.

Mae costau byw, ynghyd â phwysau gofalu am fy nhad wedi bod yn anodd ymdopi â ni, yn feddyliol. Mae’n magu rhwystredigaeth, ac rwy’n aml yn poeni fy hun am gyllid yn y dyfodol, a sut mae’n dod yn fwyfwy anoddach talu am wahanol angenrheidiau. Mae’n annheg fy mod i, yn 18 oed, neu fyfyrwyr eraill, yn gorfod poeni cymaint am y dyfodol sy’n ymddangos yn llwm, ond mae’r help ariannol rydw i wedi’i dderbyn trwy’r fwrsariaeth wedi rhoi gobaith newydd i mi, ac rydw i mor ddiolchgar amdano. Mae wedi rhoi hwb i fy morâl, wedi gwneud i mi ganolbwyntio mwy ar fy astudiaethau ac wedi rhoi penderfyniad i mi weithio’n galetach.

Efallai ei bod yn anodd i roddwyr ddeall yn llawn yr effaith y mae eu cefnogaeth yn ei chael, ond gallaf eu sicrhau bod yr help wedi bod o gymorth i mi mewn ffyrdd yr wyf yn ei chael hi’n anodd eu rhoi mewn geiriau. Waeth pa mor fawr neu fach yw’r anrheg, croesewir unrhyw gefnogaeth, a gwerthfawrogir gan fyfyrwyr yn fy sefyllfa i.